Het schiereiland Datça ligt ten oosten van de stad Marmaris en steekt als een vinger uit in de Egeïsche Zee. Het wordt ook wel "schiereiland Reşadiye" genoemd.
Wilt u even ontsnappen aan de drukte van Marmaris en een ander Turkije zien? Huur een auto en volg onze route. Begin vroeg, want de kronkelende landweg is lang en er is onderweg veel te zien. Pak je zwemkleding in voor een uitstapje naar een van de prachtige stranden, waarvan sommige zijn bekroond met de Blauwe Vlag.
We verlieten Hotel TUI BLUE Grand Azur in Marmaris in de ochtend nadat we onze buikjes hadden gevuld aan het ontbijtbuffet. Je weet nooit wanneer de volgende gelegenheid om te eten zal komen (deze angst zal volkomen ongegrond blijken te zijn...).
Op de D400 rijden we de stad uit richting Datça, langs dennenbossen. Er staan altijd safarivoertuigen, quads en buggy's langs de kant van de weg om toeristen op vaste routes over berg en dal te rijden. Als je van nat en vies houdt, kan ik een buggytour aanbevelen die je in elk hotel in Marmaris kunt boeken. Mijn collega Dirk en ik probeerden het de dag ervoor en vonden het helemaal niet lekker. Wij vonden het ronduit verschrikkelijk en denken met afgrijzen terug aan deze buggytocht. Maar goed, iedereen houdt van iets anders en daarom waren we enthousiast voor de ontdekkingstocht op het schiereiland Datça. Stop waar je wilt, doe wat je wilt en blijf schoon.
Het gaat over de bochtige, goed ontwikkelde landweg door steeds bergachtiger terrein. Dennenbossen en ruige rotsen wisselen elkaar af en links en rechts glinstert de turquoise zee voor je. Op het smalste punt is het schiereiland Datça slechts 800 meter breed. Helaas zijn er niet veel mogelijkheden om te stoppen. Het zou zeker een droom zijn voor wandelaars om verborgen baaien tegen te komen. Sommige zijn eigenlijk alleen per boot bereikbaar, bijvoorbeeld Hurmali Bük.
Het duurt een hele tijd, zeker drie kwartier, tot de eerste plaats, Aktur, verschijnt na de geweldige panorama's. Aktur heeft een lang zandstrand, restaurants en cafés en wordt vooral bezocht door Turkse toeristen. Over het algemeen is het schiereiland Datça gespaard gebleven van het massatoerisme, waarschijnlijk vanwege de slechtere bereikbaarheid. Dus als je al honger hebt of wilt zwemmen, kun je de eerste stop in Aktur maken. Dat hebben we niet gedaan omdat we nog steeds vol zaten en honger hadden naar bezienswaardigheden.
Dus verlaten we het mooie zandstrand van Karaincir aan de linkerkant en gaan verder via Reşadiye naar Eski Datca, waar we de eerste echte stop maken.
Eski Datça betekent "Oude Datça" en ligt een paar kilometer boven de nieuwere stad met dezelfde naam. Vanaf hier kun je naar beneden kijken naar het dorp Datça en de zee. Maar onze ogen blijven gericht op de stenen huizen van de schattige traditionele oude stad met smalle straatjes in Eski Datça. Bougainvillea hangen sierlijk over de stenen muren, katten liggen lui voor huisingangen en bezoekers genieten van een uitgebreid Turks dorpsontbijt, dat in Turkije niet alleen in de ochtenduren wordt geserveerd. Zo'n uitgebreid Turks ontbijt is een must.
We hebben er een beetje spijt van dat we ons zo aan het buffet in het hotel hebben geholpen en nu geen honger meer hebben... We slenteren doelloos door de schilderachtige steegjes langs marktkraampjes van lokale kunstenaars, laten de oude muren op ons inwerken en bewonderen de rijkdom van detail in de inrichting van de cafés.
Eski Datca behaagt zonder te behagen. Behalve wij zijn er maar een paar Turkse toeristen op pad. Het is heerlijk kalm en ontspannen. Na veel te veel foto's te hebben gemaakt en veel te veel katten te hebben geaaid, worden we aangetrokken door de zee.
Het is een steile 3 km op de weg naar Datça. De plaats die het schiereiland Datça zijn naam gaf, ligt aan de zuidkant van het schiereiland en kijkt uit op de Griekse eilanden Simi en Rhodos. We parkeren de huurauto bij de haven en lopen over de boulevard. Hier kunnen we bijna niet beslissen welk van de schattige restaurants op het strand van Datça we willen kiezen voor onze lunch. De een is mooier versierd dan de ander.
We kiezen er een uit onder een dak van wijnranken met uitzicht op zee en de keuken waar het heerlijke eten vandaan komt. We kunnen letterlijk naar de vrouw des huizes kijken terwijl de huisgemaakte gerechten vers worden bereid. We bestellen börek met kaas, manti (Turkse ravioli met yoghurtsaus) en gevulde courgettebloemen.
Ik kan niet genoeg zeggen dat de Turkse keuken tot de beste ter wereld behoort. Eenvoudig en gewoon goed.
Het is vrij laat, maar we willen de vingertop van het Datça-schiereiland bereiken. De landweg D400 eindigt hier en we rijden de laatste 35 km naar Knidos over een kleinere maar even goed ontwikkelde en bochtige weg. Het is weer merkbaar eenzamer en de rotsen ruiger. Verlaten huizen worden afgewisseld met pittoreske baaien waar boten voor anker gaan of vissers kamperen. De grootste stranden hier zijn Ovabüku Plaji en Palamutbüku Plaji. Beide zijn bereikbaar met de auto.
Vlak voor Knidos worden we gefascineerd door de kleur van de zee in de kleine baai van Giynap Koyu. Als we in Knidos aankomen, houdt de weg op en ligt aan onze rechterkant de oude stad. De eerste vondsten dateren uit de 12e eeuw voor Christus, maar de eigenlijke stad werd gesticht door de Doriërs ("Dorische zuilen") in de 7e eeuw voor Christus.
Wie de toegangsprijs wil besparen (per 21 augustus 2021: 17,50 lira), kan gewoon door het hek kijken of eroverheen. De overblijfselen van de oude stad liggen verspreid op terrassen boven de berg. Het is beroemd om het standbeeld van de naakte Aphrodite van Knidos, dat uitkijkt over de oude havenstad naar de zee. Ze wordt als vermist beschouwd. U zult echter de prachtige reliëfs, de tempel van Apollo, het amfitheater en het uitzicht over het complex en tot aan de zee missen. Van bovenaf zie je ook de eilanden Rhodos en Kos.
De oude haven van Knidos is zo goed bewaard gebleven dat we ons levendig kunnen voorstellen dat boten het ronde bekken binnenvaren dat wordt beschermd door een schiereiland.
Aan de linkerkant is een klein kiezelstrand waar boten voor anker gaan en de lokale bevolking picknickt onder de dennenbomen. Ik verfris mijn voeten in het kristalheldere water.
Dan is het alweer terug richting Marmaris, want de rit is lang.
In totaal hebben we die dag 200 kilometer gereden over het schiereiland Datça, maar het was het zeker waard. Als alternatief kun je alleen naar Eski Datça en Datça gaan als Knidos niet zo interessant voor je is. Dit scheelt je bijna 2 uur rijden. Of je wandelt een stukje over het schiereiland en geniet van de fantastische uitzichten. Het beste in het voor- of najaar. In de zomer zou het gewoon te warm zijn. Een veerboot naar Bodrum vertrekt ten noorden van Reşadiye. Informeer vooraf naar de vertrektijden.
Marmaris (dichtstbijzijnde luchthaven Dalaman) is de perfecte uitvalsbasis voor het verkennen van de provincie Mugla. Aan de ene kant heb je het strand voor je neus en aan de andere kant heb je alle voordelen van een stad. In de omgeving zijn het schiereiland Bozburun en Akyaka ook een dagtocht waard.