Achter Gümüslük ligt een klein gehucht Karakaya. Kara is de kleur zwart en Kaya betekent steen of rots. Karakaya ligt boven Gümüslük en wordt door de meesten helemaal niet gezien als dorp, maar als deel van het vissersdorp.
Als u rijdt door het oude Gümüslük richting Ortakent bereikt u het bergdorp. Als u bij de rotonde bent aanbeland is het nog slechts 2 km tot Karakaya. In het dorp hebben zich reeds de eerste makelaars gevestigd, een voorteken ? Tot nu toe gaat het er rustig aan toe en wordt de lokale bevolking alle drukte bespaard.
Als u in het dorp linksaf slaat vanaf de hoofdstraat, leidt een onverharde weg naar de top van de heuvel. Onder de heuvel kleeft een klein gehucht, genaamd Eski Karakaya. Eski betekent oud en dit predikaat is in dit geval echt niet overdreven. De kleine nederzetting bestaat uit misschien wel 50 grotendeels vervallen stenen huizen, in afwachting op restauratoren. De gebeden zijn blijkbaar verhoord en het geld stroomt inmiddels richting het bergdorp.
Wat hier wordt gebouwd is zeker de moeite waard. De eeuwenoude stenen loodsen, schuren en woningen volledig gerestaureerd. De prijzen van de vervallen stenen huizen stijgen met de voortgang van de restauratie en zijn al op een zeer hoog niveau aanbeland. Verwacht wordt dat Eski Karakaya in een paar jaar een van de beste plaatsen op het schiereiland Bodrum zal zijn.
Het is nog niet zo ver, iedereen die zijn of haar vakantie doorbrengt in Eski Karakaya is nog zeer ontspannen. Voorbijgangers kijken naar het verleden, bewonderen de restauraties en worden uitgenodigd om thee te drinken door de lokale bevolking.
De reusachtige cactussen struiken met hun groen-rode vruchten geven het monotone rotsachtige landschap nog enig kleur.
In de winter, wanneer de Egeïsche Zee wordt doorweekt door zware regenval, zijn de beleggers, bouwers en huiseigenaren weer terug in Istanbul en is Eski Karakaya weer het verlaten dorp, alleen in de strijd tegen de krachten van de natuur.