Patara is nog steeds een klein dorp gebleven, met kleine restaurants rondom het dorpsplein, een aantal dorpswinkels, moskee en dolmus station. In de schaduw zitten oude mannen, ze maken een praatje, een tractor jaagt een kip uit de straat. Een dorp waar u helemaal tot rust komt.
Enorme duinen boven de ruïnes van het oude Patara, alles is een groot natuurgebied. Hotels mogen op het strand niet worden gebouwd, omdat het ook de broedplaats voor zeeschildpadden is. U hoort alleen de golven en de wind. Een plek voor mensen die weten de natuur te waarderen.
Patara werd ooit een religieus centrum voor de christelijke wereld. De ruïnes van drie krachtige kerken kunt u nog steeds vinden. Officieel in de wereldgeschiedenis ontstond Patara na de verovering door Alexander de Grote in 333 v. Chr. Patara was de belangrijkste haven van Lycia, het centrum van de Middellandse Zee. Egyptische handelaren Germaanse legionairs, Romeinse ambtenaren en Lycische patriciërs leefden in de grote stad bij Xanthos.
Als u op weg ben naar het strand kunt u de ruïnes van de triomfbogen van Metius Modestus, een Romeinse gouverneur uit de 2e eeuw niet over het hoofd zien. Bij de oude haven, de muren van de oude graanschuur. Het oude badhuis en een Korinthische tempel zijn andere bezienswaardigheden.
Nog steeds is Patara een wellicht geheime bestemming, geen massatoerisme, geen grote hotelcomplexen, maar een klein eenvoudig, vriendelijk, beheersbaar dorp, waar u eenzame wandelingen kunt maken op het lange strand.
Patara is een unieke combinatie van Turkse gastvrijheid, ruïnes en een natuurlijke landschap dat ongestoord is gebleven.